Przedstawiony przez nas projekt opiera się na refleksji nad dziejami Polski i każe postawić tezę, iż niemożliwością jest przedstawienie historii Polski w oderwaniu od historii Europy. Polska jest i była jej ważną częścią, a koleje naszych narodowych losów wynikały i wpływały na bieg losów innych europejskich narodów. Dla skuteczności misji Muzeum Historii Polski nie wystarczą narzędzia – planowany multimedialny charakter ekspozycji jest cennym krokiem w kierunku współczesnego odbiorcy, ale nie zastąpi czytelnej i konsekwentnej idei porządkującej zarówno organizację muzeum, jak i jego relacje z otoczeniem. Proponujemy dużo więcej niż dodanie nowej bryły Muzeum Historii Polski – sądzimy, że nowo zaprojektowany budynek poświęcony upamiętnieniu dziejów Polski powinien znaleźć dopełnienie w postaci Muzeum Historii Europy, dla którego proponujemy miejsce w Zamku Ujazdowskim. Elementem spajającym te dwa budynki uczyniliśmy przestrzeń wspólnego holu, schodzącego pod powierzchnię placu niczym wspólne źródło, z którego wypływają rzeki historii. Ponieważ historia jest podróżą odbywaną w czasie, w przestrzeń placu rozpościerającego się przed muzeum wkomponowaliśmy symboliczną oś czasu – najważniejsze wydarzenia z historii narodowej i europejskiej wspólnie prowadzą odwiedzających z Placu na Rozdrożu (dla którego proponujemy nową nazwę Plac Europy) na wschód, w kierunku przyszłości, a zarazem w kierunku muzeum.
